مدل سرویس های ابری
تعدادی از مدل
سرویس های خدمات ابری عبارتند از:
IaaS چیست :
به موجب این مدل قابلیت های محاسبه و ذخیره سازی به عنوان یک سرویس ارائه می شوند.
برای مصرف کننده توانایی تدارک پردازش، ذخیره سازی، شبکه ها و دیگر منابع رایانشی اصلی را فراهم میکند و اجازه گسترش و اجرای نرم افزار های دلخواه که میتواند سیستم های عامل و برنامه های کاربردی باشد را می دهد.
مصرف کننده روی سیستم عامل، ذخیره سازی، برنامه های کاربردی گسترش یافته و تا حدودی کنترل محدود انتخاب اجزای شبکه، کنترل دارد.
خدمات ذخیره سازی s3 و پلت فرم رایانشی EC2، سرویس دهنده ابر Terremark, Joynet, Rackspace مثال های برجسته ای از IaaS هستند.
PaaS چیست :
توسعه و استقرار برنامه های کاربردی را بدون هزینه و پیچیدگی خرید و مدیریت سخت افزار زیرین و لایه های نرم افزاری، تسهیل می نماید.
برای مصرف کننده توانایی گسترش زیر بنای ابر را فراهم می نماید.
مصرف کننده برنامه های کاربردی تولید شده با استفاده از زبان های برنامه نویسی و ابزار های ارائه دهنده پشتیبانی، را به دست می آورند و زیر بنای اصلی ابر شامل شبکه، سرویس دهنده ها، سیستم های عامل، یا ذخیره سازی را کنترل یا مدیریت نمی کند ولی روی برنامه کاربردی کنترل دارد.
مثال PaaS شامل پلت فرم سرویس های
Microsoft Azure، نیروی فروش Force.com، موتور Google App، خدمات بانک اطلاعاتی رابطه ای Amazon و استقرار ابر (کلود) Rockspace می باشد.
SaaS چیست :
برنامه های کاربردی در حال اجرای روی سرویس های کلود، نیاز به نصب یا اجرای برنامه کاربردی روی کامپیوتر مشتری را بر طرف می نماید.
برای مصرف کننده توانایی استفاده از برنامه های کاربردی در حال اجرای ارائه دهندگان روی زیر بنای ابر را فراهم می نماید. برنامه های کاربردی از وسایل مشتریان مختلف، از طریق یک واسط مشتری رقیب از قبیل یک مرورگر وب (مانند ایمیل مبتنی بر وب) در دسترس هستند.
مصرف کننده زیر بنای اصلی ابر شامل شبکه، سرویس دهنده ها، سیستم های عامل، یا ذخیره سازی یا حتی قابلیت های برنامه کاربردی خاص کاربر را کنترل یا مدیریت نمیکند.
مثال هایی از SaaS شامل برنامه های کاربردی سازمانی از قبیل Salesforce, Netsuite یا Google App تا برنامه های کاربردی شخصی مانند Gmail، TurboTax آنلاین، Facebook یا Twitter میباشد.
شکل 1 مدل های سرویس ابر را نشان می دهد.
مدل های استقرار
چهار مدل استقرار برای ساختار ابر شناخته شد است:
ابر خصوصی (Private Cloud)
زیر بنای این ابر برای یک سازمان خصوصی به کار می رود و احتمالا توسط سازمان یا یک شخص سوم مدیریت می شود.
یک ابر خصوصی بسیاری از مزایا ابر عمومی محیط
رایانش ابری از قبیل ارتجاعی بودن و مبتنی بر خدمت را ارائه می دهد اما در داخل یک سازمان مدیریت می شود.
ابر های خصوصی کنترل بیشتر روی زیر بنای ابر فراهم می کنند و اغلب برای تاسیسات مناسب هستند.
ابر اجتماعی (Social Cloud)
زیر بنای این ابر توسط چندین شرکت و پشتیبانی کننده یک اجتماع خصوصی که ارتباطات مشترکی (مانند ماموریت، نیازمندی های امنیتی، سیاست و ملاحظات مورد قبول) دارند، به اشتراک گذاشته میشود.
ابر اجتماعی توسط یک گروه از شرکت ها که علایق مشترک از قبیل نیازمندی های امنیتی خاص یا ماموریت مشترک دارند، کنترل و استفاده میشود. دولت فدرال ایالات متحد یکی از بزرگترین کاربران ابر اجتماعی است.
ابر عمومی (Public Cloud)
زیر بنای این ابر برای دسترسی عموم یا یک گروه صنعتی بزرگ ساخته شده است و یک شرکت فروش خدمات کلود (
خرید سرور ابری) آنرا مالکیت می نماید.
یک ابر عمومی با دسترسی به یک فراهم کننده خدمات شخص ثالث از طریق اینترنت توصیف می شود و یک روش مقرون به صرفه برای گسترش راه حل های فناوری اطلاعات مخصوصا برای کسب و کار های کوچک یا متوسط می باشد.
مثال برجسته ابر ترکیبی Google App است که بسیاری از سازمان ها در اندازه های مختلف از آن استفاده می نمایند.
ابر ترکیبی (Hybrid Cloud)
زیر بنای این ابر ترکیبی از دو یا چند ابر (خصوصی، اجتماعی یا عمومی) است که موجودیت های یکتایی هستند ولی با استاندارد سازی یا فناوری مالکیت، داده و برنامه کاربردی قابل حمل (مانند انفجار ابر برای تعادل بار بین ابر ها) قادر می شوند با یکدیگر هم مرز شوند.
ابر ترکیبی یک ترکیب از ابر عمومی و خصوصی است که به طور معمول اطلاعات غیر بحرانی در ابر عمومی برون سپاری می شوند در حالیکه خدمات مهم کسب و کار و داده در کنترل سازمان نگه داشته می شوند.
ذینفعان در رایانش ابری
در راه اندازی رایانش سنتی، ذینفعان اصلی تامین کنندگان و مصرف کنندگان هستند.
مصرف کنندگان استفاده میکنند، مالک هستند، پشتیانی می کنند و سیستم ها را ارتقا می دهند در حالیکه تامین کنندگان با فروش، نصب و راه اندازی، صدور مجوز، مشاوره و تعمیر فناوری درگیر سروکار دارند.
محاسبات ابری نقش ذینفعان سنتی را تغییر داد و امکانات جدیدی به آن افزود.
این ذینفعان فقط تامین کنندگان و دریافت کنندگان خدمات را شامل نمی شوند بلکه به علت طبیعت واحد مدل ارائه خدمات، تنظیم کنندگانی برای درک تاثیر مکان زیر بنای تامین کنندگان خدمات، نیاز است. در زیر این ذینفعان را بصورت خلاصه مطرح می کنیم.
مصرف کنندگان
در محیط رایانش ابری، مصرف کنندگان تعهد کنندگان موثری هستند که در حال حاضر فقط با استفاده از سیستم از تامین کنندگان مبنی بر هزینه های عملیاتی خرید میکنند.
کاربران سازمانی رایانش ابری نقش فعالی در تضمین ارائه نهایی رایانش ابری بازی میکنند.
استفاده موثر از پتانسیل های رایانش ابری فشار روانی روی بخش های فناوری اطلاعات را کاهش خواهد داد بطوریکه آنها زمان کمتری برای نگهداری سیستم ها و بیشتر برای توسعه برنامه های کاربردی ابتکاری سازمان صرف نمایند.
تامین کنندگان
تامین کنندگان خدمات رایانش ابری مالک هستند و سیستم های رایانش ابری را برای ارائه خدمات به اشخاص ثالث، راه اندازی می کنند.
این تامین کنندگان حفظ و ارتقا سیستم را که مصرف کنندگان مسئول آنها هستند هنگامی که به سیستم متعلق هستند انجام خواهند داد.
آنها همچنین مسئول حفظ نرم افزار استفاده شده در ابر، به همراه قیمت گذاری خدمات ابر خواهند بود.
بیشتر شرکت های تامین کننده خدمات رایانش ابری امروزه مراکز داده در مقیاس بزرگ و زیر بنای نرم افزاری دارند.
توانمند سازها
اصطلاح "توانمند ساز ها" معرفی شده تا سازمان هایی را توصیف نماید که محصولات و خدماتی را خواهند فروخت که ارائه، پذیرش و استفاده از سرو یس های رایانش ابری را تسهیل نماید.
برای مشتریان سازمانی، انتظار می رود توانمند سازها زیر بنایی برای یک سیستم ترکیبی بسازند که به موجب آن برخی از خدمات IS به ابر منتقل شده در حالیکه بقیه آن در خانه نگهداری شود، توانمندسازها همچنین شامل شرکت های نرم افزار تخصصی خواهند بود که کنترل نرم افزار، پلت فرم انتقال نرم افزار و غیره را فراهم خواهند نمود.
از آنجا که بسیاری از سرویس دهندگان خدمات رایانش ابری در حال حاضر فاقد صلاحیت های اصلی تعامل با مشتریان و اجرای واقعی هستند، یک نقش مهم فزاینده برای توانمندسازها در محیط رایانش ابری پیش بینی می شود.
تنظیم کننده ها
همه ذینفعان بالا قسمت های مختلف "زنجیر ارزش" رایانش ابری را نشان می دهند.
در مقابل، نقش تنظیم کننده ها آن است که در میان دیگر ذینفعان نفوذ می کنند و بنابراین ما فکر می کنیم که آنها بهترین دیدگاه تفسیری برای نمایش چشم انداز تنظیم کننده ها مجزا از سایر ذینفعان خواهد بود.
اصلاحات و مفاهیم فنی هسته
در حالیکه تکامل رایانش ابری چندین سال یا حتی یک دهه کامل نیاز خواهد داشت، سه فناوری هسته مجازی سازی، چند اجاره ای و خدمات وب ذخیره سازی توزیعی انبوه به سرعت در حال شکل گرفتن هستند.
مجازی سازی، تکنیکی است که به کمک آن پیچیدگی های موجود در سیستم کلود کمپیوتینگ از دید کاربر پنهان می شود.
مجازی سازی با ساختن چندین نمای منطقی جاگانه از سخت افزار، این اجاره را می دهد که هر نما به صورت همزمان با کاربر در تعامل باشد و برای همه اهداف عملی مانند یک سیستم مستقل رفتار میکند.
اما برخلاف یک سیستم فیزیکی، می تواند بر حسب تقاضا پیکربندی شود و نگهداری و تکرار آن آسان است.
همچنین، مجازی سازی این توانایی را فراهم می سازد تا محدودیت هایی نظیر قابلیت حامل بودن برای برنامه ها مطرح نباشد.
به صورت قراردادی، مجازی سازی یک ایزوفورمیسم یا تناظر میان یک سیستم مجازی مهمان به یک میزبان واقعی است.
هر نمای منطقی شامل معماری مشابه نمای فیزیکی است، کاربر نیازی به دانستن جزییات ندارد و فقط به تعامل با نمای منطقی که توسط ماشین ناظر مجازی ایجاد شده،می پردازد.
یکی از مفاهیم وابسته دسترسی چندگانه (چند اجاره ای) است که به وسیله آن، یک نمونه تنها از نرم افزار کاربردی به چندین مشتری خدمت می دهد.
این بهره برداری بهتر از منابع سیستم (در اصطلاح حافظه و سربار پردازش)، تقاضای کدام ابر را اجاره می دهد، در غیر این صورت اگر نمونه نرم افزاری برای هر مشتری شخصی تکثیر شود، می تواند قابل توجه باشد.
خدمات وب با W3C به عنوان "یک سیستم نرم افزاری برای پشتیبانی تعامل درون عملیاتی ماشین به ماشین روی یک شبکه طراحی شده است" تعریف می شود.
تعریف چندین سیستم مختلف را در بر می گیرد اما در استفاده عموم به اصطلاح مشتریان و سرویس دهندگانی که بر روی پروتکل HTTP استفاده شد در وب ارتباط برقرار می کنند، بر میگردد.
خدمات وب به استانداردسازی واسط ها بین برنامه های کاربردی کمک می کنند و آنرا برای یک مشتری نرم افزار (مانند یک مرورگر وب) برای دسترسی به برنامه های کاربردی سرویس دهنده روی یک شبکه، آسان می کند.
ذخیره سازی توزیعی انبوه برای افزایش قابلیت اطمینان و استفاده از افزودگی برای حفظ پایایی مورد استفاده قرار می گیرد، سیستم فایل گوگل یا GFS و سیستم فایل توزیعی هدوپ یا HDFS.